voorjaar!

Hier weer even een korte update van de afgelopen weken, ik geniet nog altijd, de mensen vervelen me nog steeds niet en het weer wordt alleen maar beter, wat wil je nog meer!

Het is voorjaar!

Dat betekent langere dagen en hogere temperaturen, de betere vooruitzichten. Dat mag ook wel, want de afgelopen tijd hebben we aardig wat regen en bewolking gehad. ‘het regent in de Sunshine Coast maar 15 dagen per jaar’, dat betekent dat we 2/3e nu gehad hebben en het dus droog blijft voor de rest van de tijd! Time will tell.

In de afgelopen weken hebben we een aantal dingen gedaan waaronder een bezoekje brengen aan het Addo elephant national park, een park waar we, de naam zegt het al, een hele bult olifanten konden spotten, de gids die we in de arm hadden genomen had wel zin in een dolletje want ze was bang dat we geen olifanten zouden zien, zei ze. Amper dat uitgesproken te hebben kwamen we bij een poel waar welgeteld plusminus, om en nabij, ongeveer 150 (!) olifanten stonden/liggen/zwemmen. Supergaaf natuurlijk maar mooier was nog dat er een groep ons pad overstak en we ze letterlijk aan konden raken. In dat park ook nog andere dieren gespot zoals de Kudu, een soort hert, everzwijnen, zebra’s en antilopen, leuk allemaal maar de gids maakte het helemaal compleet. Een vrouw van rond de 45/50 met een lach waar iedereen na 5 minuten al helemaal gek van was, maar dat paste wel bij de situatie! Het was een tof weekend, er is een filmpje gemaakt dus degene die deze willen, stuur me ff een mailtje dan kan ik hem doorsturen!

Het is niet alleen maar feest hier, elke donderdag ga ik naar Nemato, een township waar 30.000 mensen in armoede leven. Wonend tussen 4 golfplaatjes. Hier doe ik vrijwilligerswerk op een kinderopvang, kinderen tussen de 4 en 14 komen hier elke dag heen om niet op de straat te zijn. Op de donderdagen doen ze vaak wiskunde dus daar help ik ze mee. Gelukkig gaat dit niet op hoog niveau (100+20=) dus kan ik het ze uitleggen! Ook word je gebruikt als levend speeltoestel, want je bent de bus nog niet uit of er hangen al 3 kinderen aan je arm, maar dat is alleen maar geweldig om mee te maken.

Ons evenement begint ook steeds meer vorm te krijgen, het wordt een expeditie robinson achtig iets waar de sportievelingen onder ons zich uit kunnen leven. Deze eerste 10 weken staat in het teken om een proposal te schrijven en het idee zo uitvoerig mogelijk te beschrijven en alle benodigdheden regelen (sponsors, uitnodigingen etc.).  De 2e 10 weken staat in het teken om het evenement werkelijkheid te maken dus daar gaan we in oktober mee verder! Ik ben benieuwd.

Ook zijn we met een ander evenement opgezadeld, afgelopen week kregen we te horen dat we voor komende vrijdag een personeelsuitje moeten organiseren voor alle (60) medewerkers van Stenden, erg leuk natuurlijk maar ook erg kort dag, maar ach, T.I.A (this if Africa) dus alles op z’n bartjes!

Elke dag wordt er hier gevoetbald op de campus, grotendeels door de Afrikanen, ik doe graag met ze mee en dat vinden ze alleen maar leuk. Ik kwam op het idee om een voetbalwedstrijd te bezichtigen in de buurt, in de buurt is hier 200km vandaan maar dat mocht de pret niet drukken. Afgelopen vrijdag zijn we met een busje van school naar Port Elizabeth gereden met z’n 14en om daar de wedstrijd tussen het lokale Chippa United tegen Ajax Capetown te bezichtigen. Met bloed zweet en tranen en een heleboel neppe tickets zaten we uiteindelijk 5 minuten na aanvang op de tribunes, met ons zo’n 1000 andere voetballiefhebbers in een stadion voor 70.000 man. Het was dus erg leeg maar het was erg gezellig. De wedstrijd zelf was niet van wereldklasse (uitslag 1-1) maar de Afrikaanse jongens van school keken hun ogen uit, ze vonden het geweldig, en dat vonden wij weer geweldig om te zien. Muzi (1 van de jongens) kon wel huilen van geluk, want zijn hele leven draaide om voetbal volgens hem, mooi om te zien hoe met iets vrij normaals voor ons iemand anders ging stralen van geluk. Kaartjes voor de wedstrijd kostten welgeteld €1,50.

Contact met het thuisfront is ook (gelukkig) veel en makkelijk. Lekker skypen met m’n grote kleine vriend in Papendrecht en de post die ik krijg van pap valt hier ook in goede aarde, de Donald Ducks die hij stuurt gaan rond in de accommodatie en kan rekenen op veel nieuwe abonnees eenmaal terug in Nederland.

Ik plak er weer een eind aan, de mensen die graag een update willen over hoe en wat hier, aarzel niet om wat te sturen! Vind ik alleen maar leuk!

Chap chap (later in het Xhosa), Jan Jaap.